Het laatste jaar humaniora is voorbij gevlogen. Ik had nooit gedacht dat ik hier nu met een diploma zou staan. En toch begon ik te wenen van geluk toen ik mijn rapport kreeg, omdat ik wist dat als ik geslaagd zou zijn dat mij leven compleet zou veranderen. Op 10 augustus neem ik de trein richting Paris-Charles de Gaulle om daar een vliegtuig te nemen naar Mexico. Spannend ;)
ik was eerlijk gezegd wel super bang voor deze lange afstand alleen af te leggen maar gelukkig zal er een meisje met mij meereizen. Alhoewel ze Frans spreekt gaat de communicatie wel goed tussen ons.
Het is geruststellend om te weten dat ik niet de enige ben die alles voor een jaar achterlaat.
VIVA MEXICO
